Poznałeś różne czasy w języku włoskim, ale nie masz zielonego pojęcia, czym jest tryb condizionale? Nic nie szkodzi. Poznaj tryb przypuszczający/warunkowy i dowiedz się wszystkiego, co najważniejsze na dobry początek.

 

Różne tryby w języku włoskim

Jeśli się zastanawiasz, do czego służą tryby w języku obcym, skoro mamy już czasy, pora na uściślenie. Tryb, po włosku il modo, to kategoria gramatyczna, dzięki której poznajemy stosunek mówiącego do treści wypowiedzi. W języku włoskim wyróżniamy cztery tryby:

  • indicativo (oznajmujący)
  • imperativo (rozkazujący)
  • condizionale (przypuszczający/warunkowy)
  • congiuntivo  (łączący).

Jak sama nazwa sugeruje, condizionale pozwala mówić o tym, co mogłoby się wydarzyć teraz, w przyszłości lub w przeszłości, ale pod jakimś warunkiem. Osoba używająca condizionale nie jest pewna co do możliwości zrealizowania jakiejś czynności bądź wie, że jest to (już) niemożliwe. W dużym skrócie to takie klasyczne spekulowanie „co by było, gdyby”.

 

Condizionale presente (semplice)

Tryb przypuszczający teraźniejszy, nazywany również prostym. Forma użytego w nim czasownika jest jednoczęściowa. Używaj trybu condizionale presente, by:

  • mówić o marzeniach, chęci zrobienia czegoś, życzeniach, wyobrażeniach i pragnieniach;
  • formułować pytania, prośby lub w polecenia w bardziej uprzejmy sposób;
  • powiedzieć o tym, co może się wydarzyć, o ile zostanie spełniony jakiś warunek.

 

Przy czasownikach regularnych odmiana trybu condizionale presente polega na odcięciu od bezokolicznika końcówek -are, -ere lub -ire i dodaniu właściwych zakończeń. W zależności od koniugacji, liczby i osoby, przez którą odmienia się czasownik, pojawiają się różne końcówki. Na początku możesz korzystać z pomocnych tabelek, takich jak ta poniżej:

 

I koniugacja (-are)

II koniugacja (-ere)

III koniugacja (-ire)

io

-erei

-erei

-irei

tu

-eresti

-eresti

-iresti

lui/lei

-erebbe

-erebbe

-irebbe

noi

-eremmo

-eremmo

-iremmo

voi

-ereste

-ereste

-ireste

loro

-erebbero

-erebbero

-irebbero

 

Zobaczmy, jak by to się prezentowało na konkretnych przykładach (porządek koniugacji zostaje zachowany):

 

cant-are (pl. śpiewać)

cred-ere (pl. wierzyć)

prefer-ire (pl. woleć)

io

cant-erei

cred-erei

prefer-irei

tu

cant-eresti

cred-eresti

prefer-iresti

lui/lei

cant-erebbe

cred-erebbe

prefer-irebbe

noi

cant-eremmo

cred-eremmo

prefer-iremmo

voi

cant-ereste

cred-ereste

prefer-ireste

loro

cant-erebbero

cred-erebbero

prefer-irebbero

Pora zatem na przykładowe zdanie w trybie condizionale presente. Załóżmy, że chcesz użyć czasownika „preferire” (pl. woleć). Wypowiadasz się w pierwszej osobie liczby pojedynczej i mówisz: Preferirei parlare di persona (pl. Wolałbym porozmawiać osobiście). Wyrażasz w ten sposób chęć/pragnienie zrobienia czegoś, ale kryje się za tym niepewność, czy jest to możliwe do spełnienia.

 

Condizionale passato (composto)

Tryb przypuszczający przeszły (złożony) składa się z odmienionej formy czasownika posiłkowego avere lub essere oraz z imiesłowu przeszłego biernego, czyli participio passato. Używaj go, by:

  • powiedzieć o niezrealizowanych pragnieniach lub życzeniach;
  • powiedzieć o pragnieniach lub życzeniach, które są niemożliwe do zrealizowania w teraźniejszości lub przyszłości;
  • wyrazić żal, że coś nie miało miejsca, gdzie pojawiają się konstrukcje typu: Powinnam była, powinieneś był;
  • powiedzieć o przyszłości w przeszłości, czyli o tym, co myślałeś, że miało się wydarzyć, ale nie doszło do skutku.

 

Zacznijmy od czasownika posiłkowego, gdzie mamy dwie możliwości:

 

avere

essere

io

avrei

sarei

tu

avresti

saresti

lui/lei

avrebbe

sarebbe

noi

avremmo

saremmo

voi

avreste

sareste

loro

avrebbero

sarebbero

 

Pozostaje nam jeszcze participio passato. W przypadku czasowników regularnych wygląda to następująco:

 

I koniugacja (-are)

II koniugacja (-ere)

III koniugacja (-ire)

io, tu, lui/lei, noi, voi, loro

-ato

-uto

-ito

 

I koniugacja (-are)

II koniugacja (-ere)

III koniugacja (-ire)

io

avrei cant-ato

avrei cred-uto

avrei prefer-ito

tu

avresti cant-ato

avresti cred-uto

avresti prefer-ito

lui/lei

avrebbe cant-ato

avrebbe cred-uto

avrebbe prefer-ito

noi

avremmo cant-ato

avremmo cred-uto

avremmo prefer-ito

voi

avreste cant-ato

avreste cred-uto

avreste prefer-ito

loro

avrebbero cant-ato

avrebbero cred-uto

avrebbero prefer-ito

Spójrzmy teraz, jak by wyglądało przykładowe zdanie w condizionale passato. Ponownie wypowiadamy się w pierwszej osobie liczby pojedynczej: Avrei preferito che mi dicesse la verità (pl. Wolałbym, żeby powiedział mi prawdę). Ponieważ rozmówca wie, że stało się inaczej, używa trybu przypuszczającego przeszłego.

 

Chcesz jeszcze więcej praktyki? Z chęcią Ci pomożemy! Wypełnij formularz, poznaj ofertę kursów oraz szkoleń (w tym online) i dołącz do szkoły ProfiLingua.

 

Formularz Kontaktowy

Czy chcesz, abyśmy skontaktowali się z Tobą w celu zaproponowania Ci odpowiedniego kursu? Wypełnij poniższy formularz:

    Wyrażone powyżej zgody można wycofać w dowolnym momencie.